بختیاری- ایل راکی

بختیاری

به پیرامن کوهساری بلند / دیاری است پر مایه و ارجمند

ده و بیشه و دشت و آب روان/ زمینی چو خورشید روشن روان

گرانبار کوهی بلند اختری/ سپهرافسری ایزدی گوهری

زیک سو به ماهی فروهشته یال/ وزان سوی بر ماه گسترده بال

همانا که آن مرز مینو سرشت / بود لختی از خاک خرّم بهشت

گریبانش از گوهر آکنده است/ عبیرش به دامان پراکنده است

در آن سرزمین کرده جای نشست/ نژادی جوانمرد و "ایران" پرست

دلیر و گرانست و پولاد خای/ سرافراز و بانام و جنگ آزمای

گه آشتی آب آتش نورد / چو دریای آتش به گاه نبرد

سواران شیرافکن و پیلتن / پدر بر پدر گرد و شمشیر زن

همه از در فرّ فرماندهی / پدید آور روزگار بهی

گروهی چو خورشید روشن گرا/ تباری چو خورشید روشن تو را

مر آن مرز را "بختیاری" است نام / که بادش جهان رام و گردون به کام

گر "ایران زمین" "بختیاری" نداشت /گمانم که از بخت یاری نداشت

همه مردمش گرد و شیراوژنند/ تو گویی مگر کوهی از آهنند

شبان گه زگردان گردون شکوه / فراگرد آتش به دامان کوه

شود انجمن های پرداخته / به آیین یزدانیان ساخته

سراید یکی مرد پاکیزه مغز / به شعر اندرون داستان های نغز

سخن از نیاکان فراز آورد / همان فرّ دیرینه باز آورد

سراینده چون برخروشد همی / دل شیر مردان بجوشد همی

زبانش پر از واژه ی "پهلوی" است  / زمینش پر از فرّ "کی خسروی است  "

بزرگانش از دوده یی پهلوان / هشیوار و دانا و روشن روان

من اینک از آن ایزدی گوهرم / که بر چرخ گردنده ساید سرم

نبینی به فرّخ نیکان من / به جز گرد تیرافکن و تیغ زن

مرا دوده از برترین گوهر است / نژادم ز خورشید روشن تر است

همان نامور یازده پشت من / کز آنان گران بار شد مشت من

سرافراز و با نام و کشورستان / ز "ایلام" تا مرز هندوستان

تو ای خاک پاکیزه آزاد زی / ز فرمان بیگانه آزاد زی

تویی مهد فرماندهان بزرگ / چراگاهت آبشخور میش و گرگ

نبردی تو فرمان "یونان و تور" / نماندی ز اورند دیرینه دور

ز کف تیغ رویینه نگذاشتی / همان فرّ دارا نگه داشتی

بسی دیده از آسمان روبهی / نشد بیشه ات از نرّه شیران تهی

اگر سوی آتشفشان خوانی ام /  وگر بر دم تیغ بنشانی ام

به نام تو سوگند و "ایران زمین" / که پیش تو بوسم فرمان زمین

زجان و جهان دوست تر دارمت / چسان دامن از دست بگذارمت

سوی ایزدان رهنمای منی / تو ای بختیاری خدای منی

مر آن مرز را بختیاری است نام  / که بادش جهان رام و گردون به کام

گر ایران زمین بختیاری نداشت / گمانم که از بخت یاری نداشت